Turystyka kajakowa
Turystyka kajakowa wywodzi się równolegle z Wielkiej Brytanii i Kanady. Rozwija się od drugiej połowy XIX w.
Wówczas w Wielkiej Brytanii rozpoczęto produkcję łodzi wzorowanych na eskimoskich kajakach, a w Kanadzie stworzono drewniane kanadyjki bazując na modelu indiańskich łodzi z kory wierzbowej. Prekursorem turystyki kajakowej na świecie był Szkot, Jon MacGregor, który we własnoręcznie wybudowanym drewnianym kajaku pływał, począwszy od 1865 r., po rzekach Wielkiej Brytanii i kontynentalnej Europy. W Polsce wyprawy kajakowe po Wiśle, Bugu, Niemnie i Biebrzy już w 1872 r., odbywał Zygmunt Gloger, uważany na pioniera kajakarstwa turystycznego w Polsce.
Turystyka kajakowa jest najmniej ingerującym środowisko sposobem zwiedzania terenów przyrodniczo cennych, bo jest prowadzona szlakami naturalnymi, nie zaś drogami sztucznie i trwale przecinającymi obszary naturalne. Turystykę kajakową można uprawiać na wodach śródlądowych stojących (jeziorach) i płynących (rzekach) oraz na morzu (kajakarstwo morskie). Szlaki wodne i akweny przydatne do turystyki kajakowej muszę odznaczać się określonymi parametrami naturalnymi (czystość wód, zalesienie brzegów, cisza) oraz odpowiednią infrastrukturą turystyczną (wypożyczalnie sprzętu pływającego, stanice, baza noclegowa i gastronomiczna).
Szlaki kajakowe dzieli się według ich atrakcyjności turystycznej (szlaki o walorach międzynarodowych, narodowych i regularnych) oraz przepustowości (szlaki dla turystyki indywidualnej, maksymalnie 5 osad i dla turystyki masowej) W Polsce istnieje około 150 szlaków kajakowych. Wśród nich jest 10 szlaków o walorach międzynarodowych, w tym 3 o przepustowości indywidualnej (Poprad, Radunia i Pasłęka) oraz 7 o przepustowości masowej (Dunajec, Skrutynia, Czarna Hańcza, Drawa, Brda, Wda, Jeziora Brodnickie).
Kajakarstwo górskie wymaga większych umiejętności i jest bardziej niebezpieczne. Do światowych ośrodków kajakarstwa górskiego należy Nepal, Chorwacja, Kanada. Kajakarstwo morskie jest szczególnie popularne na wybrzeżach typu szkierowego (Finlandia), dalmatyńskiego (Chorwacja), fiordowego (Norwegia, Nowa Zelandia) oraz zwartych archipelagach wysp (Morze Egejskie, Galapagos). Zaledwie 2% polskich turystów uprawia turystykę kajakową, ale popularność tej formy aktywnego wypoczynku rośnie znacznie szybciej niż zainteresowanie innymi formami.
Stopka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz